Problemy z zajściem w ciążę dotyczą co piątej pary w Polsce. Przyczyn może być wiele, a należą do nich:

Ze strony kobiet:

• niedrożność jajowodów,
• usunięcie jajowodów,
• zaawansowana endometrioza,
• zaburzenia funkcjonowania jajników,
• ciężka postać endometriozy,
• ciężkie zaburzenia jajeczkowania,
• zaburzenia hormonalne dotyczące cyklu owulacyjnego.

Ze strony mężczyzn:

• mała liczba plemników,
• brak plemników w nasieniu,
• uszkodzenie jąder związane z niewystarczającą produkcją plemników,
• niska ruchliwość plemników,
• nieprawidłowa budowa plemników.

Ponadto mówi się o niepłodności niewyjaśnionego pochodzenia, czyli idiopatycznej - kiedy to podstawowe badania diagnostyczne nie wykazują żadnych nieprawidłowości, a mimo to próby zajścia w ciążę, kończą się niepowodzeniem. Zazwyczaj pary dotknięte tym problemem bezskutecznie starają się o dziecko dłużej niż 3 lata. Wyróżniamy także niepłodność immunologiczną, w której przeciwciała śluzu szykowego z nieznanych przyczyn atakują plemniki.

Ponadto in vitro wykonywane jest w przypadkach nadzwyczajnych:

• gdy jeden z partnerów jest nosicielem wirusa HIV lub HCV,
• gdy przyszli rodzice są nosicielami poważnych zmian genetycznych i z tego powodu chcą skorzystać z diagnostyki preimplantacyjnej, która umożliwia selekcję zdrowych zarodków (PGD jest ściśle związane z technikami wspomaganego rozrodu),
• gdy istnieje ryzyko uszkodzenia jajników w związku z planowaną terapią przeciwnowotworową,
• z powodu przedwczesnego wygaśnięcia czynności jajników.

Wszelkie czynności związane z metodą invitro oraz problemem należy konsultować ze specjalistami w tej dziedzinie. W Polsce wiele klinik ginekologicznych oraz gabinetów ginekologicznych udziela informacji w sprawie możliwości wspomagania rozrodu oraz metod leczenia bezpłodności.